Als alles tegelijk gebeurt.
Een tijdje geleden gaf ik een presentatie over veerkracht.
Ik opende mijn laptop, klikte op scherm delen,
en plotseling sprongen er 27 tabbladen tegelijk naar voren.
Oeps. Ik klikte snel de tabs naar beneden en met één tik op knop kwam gelukkig de presentatie tevoorschijn.
Toen dacht ik. Dit is precies hoe ons hoofd kan voelen
Wanneer het leven veel tegelijk vraagt:
Alles staat open. Alles is belangrijk. En alles roept tegelijk.
Tijdens een scheiding (of in de periode daarna) gebeurt dat vaak vanzelf.
Je probeert er te zijn voor je kinderen, beslissingen te nemen, maakt je vaak zorgen, probeert door te werken, probeert te overleggen met je ex – partner, je gezinsleven opeens alleen doen en anders organiseren, emoties vliegen alle kanten op.
Wat er in je brein gebeurt
Als er te veel tegelijk is, schakelt het zenuwstelsel over op overlevingsstand:
- vechten
- vluchten
- bevriezen
- of pleasen
De Window of Tolerance + Reptielenbrein (lekker simpel):
Stel je voor dat je brein drie verdiepingen heeft:
- Bovenste verdieping = Slimme brein
Dit is waar je kunt nadenken, plannen, snappen, praten, keuzes maken.
Hier zit jouw rustige, verstandige ik. - Middelste verdieping = Gevoelsbrein
Dit is waar je emoties zitten. Blij, boos, verdrietig, enthousiast, zenuwachtig. - Kelder = Het Reptielenbrein 🐊
Dit is het overlevingsbrein. Het heeft maar één taak:
Overleven. Nu. Meteen.
Geen woorden, geen denken, geen nuance.
Het reptiel kent maar 3 knoppen:- Vechten
- Vluchten
- Bevriezen
Niet bewust.
Niet gekozen.
Maar als reactie op overload.
Dat is geen teken van falen.
Dat is je systeem dat probeert veilig te blijven.
En dit gebeurt met ons allemaal, dus bedenk dat jij hier last van hebt, je kinderen en waarschijnlijk ook je ex – partner.
En kinderen zeggen echt niet. Hé ik voel me overspoeld. Ze reageren dan met gedrag:
- boosheid
- terugtrekken
- controle willen
- onrust
- moeilijk schakelen
Niet omdat ze lastig zijn.
Maar omdat hún systeem ook zegt:
“Dit is veel.”
Wat helpt?
Niet harder.
Niet perfecter.
Niet alles tegelijk.
Maar vertraging.
Eén stap.
Één ding tegelijk.
Wanneer je zenuwstelsel rust vindt,
kun je weer zien wat werkelijk belangrijk is.
Het mooie is dat dit mogelijk is door rituelen in te bouwen.
Een ritueel is een klein, terugkerend moment vol liefde
Het geeft rust, herkenning en verbondenheid
Na mijn scheiding ben ik bewust rituelen in gaan bouwen.
Zo bak op op dinsdagmiddag altijd boterkoek, en zorgt dit steevast voor een lekker en gezellig momentje met de jongens. Misschien niet heel gezond maar wel héél goed voor ons zenuwstelsel.
En ook kregen de jongens in het weekend, toen ze nog wat jonger waren, vaak een badbal in het weekend, waardoor ze een mini spa momentje hadden waar ze naar uit kijken , om te gaan bubbelen in bad. Het hoeft niet groots te zijn wat je doet, maar je brengt iets mega voor het zenuw stelsel en jullie onderlinge verbinding.
Tot slot
Misschien voel je je nu nog als die laptop met 27 tabbladen open.
Dat is oké.
Je hoeft ze niet allemaal te sluiten.
Je kunt alleen één tabblad per dag te kiezen waarbij je zegt:
“Deze krijgt vandaag mijn aandacht.” En morgen een andere.
Dat is veerkracht.
Niet alles tegelijk.
Maar weten dat je steeds opnieuw mag beginnen. Een keuze maken en één ding tegelijk.
Elke dag weer. 🌿